Esselam Güllerin Efendisi!

[Mc Zindan Ankara Style]

Sensiz oldu dünyaya gözlerimi açışım. Sensiz ve sessiz başladım nefes almaya. Şimdide zamansız ve mekânsız bir yerden sana seslenişim. Belki yüzünü göremiyorum, sesini duyamıyorum ama hissediyorum varlığını ya Resulallah!... Biliyorum duyuyorsun sesimi.
Öyle isterdim ki seni görebilmeyi, o berrak sesini duyabilmeyi, bir bakışında hayat bulabilmeyi.
Ey sevgili! Adını her duyduğumda sanki kalbimde fırtınalar kopuyor, yüreğim acıyor. Sana kavuşabilmek için yaşıyorum hayatı. Yaşıyorum da, sonra derin bir düşünceye dalıyorum. Karşına çıksam yüzüne nasıl bakarım ey sevgili?!Nasıl anlatırım halimi,kalbimi? Anlatabilir miyim bilmiyorum derdimi.
Ya dersen ki:?Sevdin ama dinledin mi beni, fiillerimi?? o zaman ne cevap veririm ey nebi, yüzüne nasıl bakarım?...

ne cevap veririm ey nebi, yüzüne nasıl bakarım?...
?Haya imandır.? diyorsun efendim. Hayadan eser bıraktık mı ki cennetin adını analım ey Nebi!...
?Kim bir hayra vesile olursa, hayrı yapan kimse kadar sevap kazanır.? diyorsun ey Sevgili Resulüm, sevaptan geçtik ne kadar hayra vesile olabiliyoruz?
?Ey Allah?ın kulları hepiniz kardeş olun.?diyorsun. Olabildik mi ki?
?Sizin en hayırlınız, ahlakı güzel olandır.? diyorsun. Ne kadar olabildik, ne kadar uyduk sözüne Efendim?
?Bir işte çirkinlik bulunması onu lekeler; bir işte hayâ duygusunun bulunması ise onu süsler.? diyorsun. Ne kadar süsleyebildik yaptıklarımızı, ya da ne kadar kirlettik?
?Kuvvetli mümin, zayıf müminden hayırlıdır.?diyorsun. Ne kadar kuvvetliyiz bilmiyoruz Efendim.

?İnsanlara teşekkür etmeyen, Allah?a da şükretmez.? buyuruyorsun. Şükrediyoruz Efendim!?Allah?ım sana şükürler olsun ki böyle kutlu bir peygamberi bize yolladın.
?Yüce Allah, sizin şekillerinize, dış görüntünüze veya mallarınıza değil,kalplerinize ve amellerinize bakar.? diye söylüyorsun. Peki biz neden hala insanlara güzel görünmek yerine ibadetlerimizde güzel olmaya çalışmıyoruz Habibim??
?İlim her Müslüman?a farzdır.? diyorsun ya Efendim. Biz bugün ne yapsak dersten kurtulsak diye bin bir çeşit bahane arıyoruz. Ya hasta oluyoruz, ya halsiz oluyoruz, yani ne yaparsak yapalım ilimden uzak duruyoruz.
?Kulun tövbesinden dolayı Yüce Allah?ın sevinci, sizden birinin ıssız çölde devesini kaybedip tekrar bulduğu zamanki sevincinden daha fazladır.? diyerek bize müjdeliyorsun Ya Resulüm. Tövbe ediyoruz yürekten ;?Affet bizi Allah?ım, bizi kabul eyle.?

?Mümin; insanları kötülemez, lanetlemez, kötü söz ve çirkin davranış sergilemez.? Sen söylüyorsun bunu ya Resul! Peki, biz ne yapıyoruz? Biz öyle bir dünyadayız ki Efendim, insanları kötüleyip aşşalamayan insan sayısı ,şu koca dünyada, Bedir?in Aslanlarının sayısını geçmez. Bekliyoruz efendim, belki gün gelir biz de senin yolunda, Hak yolunda kanımızı akıtırız diye. O güne kadar damarlarımıza hapsettik kanımızı, canımızı. Ecel gelip almadıkça, Rabbim?inde izniyle, kanımızı ve canımızı yalnızca senin yolunda harcayacağız. Keşke biz bu dünyaya geldiğimizde sende burada olsaydın. Seni hayranlıkla dinleyen bir duyuya sahip olabilseydik, seni taşlayanlardan koruyan bir çift ele de biz sahip olabilseydik Resulüm!? Kalbim acıyor seni bir an unuttuğumda, adın aklımdan bir an olsun çıktığında.
Efendim; anlamlar, anlamsız sen olmayınca. Yönümü, zamanımı da kaybettim. Ve kaldım öylece sensiz, sessiz. Bir tuhaf susuyorum kaç gündür? Ey Resulüm çağırsam seni rüyalarıma gelir misin? Sen belki gelirsin de efendim, ben sana bakabilir miyim?...
Âlemlerin Sultanı efendim, alnımızın ateşini sokağa atıp, içimizin ateşinide harlandır da, devam edelim yaşamaya. Hadi şimdi devam edelim yaşamaya! Bütün zamanları yeniden giyinip, eskileri, maskeleri atıp, ruhumuzu berrak derelere atıp, ihmal ve itiraz haklarını kaldırıp hayatın, devam edelim yaşamaya!...

Ey Sevgili! Ben sensiz ?Ben? olamadım?